Politieke fuik
Nu ligt er een omgevingsvisie van de gemeente waarin ik woon en werk, Meierijstad. De wethouder van deze ‘stad’ heeft me niets gevraagd en dat is te zien. In een lijvig document van 249 pagina’s (excl. bijlages) staat beschreven hoe we met onze omgeving (ook binnen de bebouwde kom en op industrieterrein) de komende jaren moeten omgaan. Hoe het is opgesteld, is mij niet duidelijk. Inspraak van burgers en bedrijfsleven is er in ieder geval niet geweest. Dat komt nu, maar ga er maar aan staan. Inspraak op een document van 249 pagina’s waarvan veel zaken dusdanig zijn opgeschreven dat je er alle kanten mee op kunt.
Ik heb me er doorheen geworsteld en vat het samen als volgt: men wil van Meierijstad een mooi parkje met leuke woon- en recreatieplekken maken. De overlast is beperkt tot een minimum en geld verdienen we met zaken die absoluut geen negatieve impact hebben op de omgeving. Hoewel het niets met omgeving te maken heeft, wil men de burgers van Meierijstad ook nog minder vlees en meer biologisch laten eten. Een nieuwe heilstaat is geboren.
Een nieuwe heilstaat is geboren
Over dergelijke ambities van lagere overheden maak ik me grote zorgen. In Brussel (EU) proberen we over grote zaken als milieu, natuur, voedselproductie en veiligheid afspraken te maken. Het is belangrijk dat we binnen de EU een gelijk speelveld hebben en dat we kunnen concurreren met andere economische machtsblokken zoals VS, Rusland en China. Brussel gaat bij het maken van regels ver, te ver. Maar goed, als alle landen zich er aan houden, profiteert iedereen mee.
Nederland houdt zich helaas niet aan de EU regels. Zeker voor landbouw zijn die niet streng genoeg. Bij het aanwijzen en handhaven van Natura 2000-gebieden gaat Nederland als het ijverigste jongetje van de klas aan de slag. Misschien is er voor de winnaar wel een boekenbon te verdienen? Ook met het beleid op gebied van pesticiden, dierwelzijn en mineralengehaltes in veevoer doet Nederland er nog een schepje bovenop. Alsof we op een eiland leven, beschermd Nederland haar leefomgeving. De grenzen met Duitsland en België zijn open voor auto’s maar niet voor stikstof en CO2.
Die extra regels worden gemaakt in Den Haag maar moeten worden uitgevoerd in de provincie. En daar snappen ze in de randstad niets van dus laten ze het graag over aan de provinciebestuurders. Aangevoerd door een vazal van de koning gaan de provinciebestuurders aan de slag. Ook hier lijkt weer een boekenbon te verdienen, want met groot fanatisme willen die bestuurders van hun provincie de mooiste maken. Met als dieptepunt 7 juli 2017 in Brabant: het op slot zetten van de veehouderij.
Bovendien weten ze in de provinciehoofdstad niets van ons dorp
Daarmee is het voor ondernemers nog niet moeilijk genoeg. Ook bestuurders van gemeentes hebben ambitie en willen hun naam vereeuwigd zien in de geschiedenisboeken. Wat de provincie kan, kunnen wij beter. Bovendien weten ze in de provinciehoofdstad niets van ons dorp en willen we ook graag aan het Parijs-akkoord voldoen. Fanatiek gaan de dames en heren volksvertegenwoordigers aan de slag, gesteund door dure adviesbureaus (de winnaars van dit hele circus). Iedere gemeente is de meest sexy gemeente en moet alles faciliteren. Een ritje van vijf killometer naar de bossen of het theater van de buurgemeente is blijkbaar zeer ongewenst. Dus bouwt men theaters en legt men bossen aan. Om niet afhankelijk te zijn van de Amercentrale of een andere vervuilende energiecentrale worden zonneparken aangelegd op waardevolle landbouwgrond. Lokale boeren worden aangeraden om om te schakelen naar een biologisch, gemengd bedrijf met verkoop van streekproducten aan huis (Frits van de Jumbo koopt ondertussen zijn varkensvlees bij de goedkoopste aanbieder). Om dat alles te stimuleren wordt er een voorlichtingscampagne gestart om minder vlees te eten en vooral biologische groenten te nuttigen.
Voor de lokale ondernemer is dit niet meer te volgen. Een goede ondernemer houdt vooral zijn markt en omgeving in de gaten en wordt dus geacht op de hoogte te zijn van dergelijk ontwikkelingen. Maar even 249 pagina’s doorworstelen en dan de discussie aangaan met ambtenaren die hier al maanden, ondersteund door adviseurs, mee bezig zijn, valt niet mee. Daar komt dan nog de gemeentelijke herindeling overheen en het continue gebrek aan tijd en van inspraak of participatie is geen sprake.
Nederland is een klein landje (formaat Bundesland) met een relatief hoog opgeleide bevolking. Dit moeten we toch beter kunnen aanpakken? Als onze kleinkinderen over vijftig jaar terugkijken, weten ze waarschijnlijk niet beter maar nu kunnen we er nog voor zorgen dat het mooie dat we hebben opgebouwd behouden blijft.
