Fotoserie: Coolen brengt zijn exclusieve kerstkalkoenen direct naar consument

Kalkoenhouder Geert Coolen uit Heythuysen (LB) slacht zijn exclusieve KellyBronze kalkoenen zelf en brengt deze rechtstreeks naar consumenten en slagers. Zijn vader Henk startte in 2003 met de rechtstreekse verkoop van kalkoenvlees. Tot dit jaar lieten ze kalkoenvlees uit Engeland komen. In juni zette Coolen zijn eerste kalkoenen op.

Geert Coolen (30) uit Heythuysen (LB) zette in juni zijn 650 kalkoenen op. De eerste zes weken verbleven zijn kalkoenkuikens bij een collega-kalkoenhouder omdat die in tegenstelling tot Coolen wel een stal met verwarming heeft. Sinds begin augustus scharrelden de dieren vrij rond op een stuk grasland beplant met meerdere bomen op het bedrijf van Coolen in het nabijgelegen Heibloem. Vanwege de ophokplicht, die vrijdag 23 oktober inging, zaten zijn kalkoenen de laatste vijf weken onder een overkapping achter een hek.

Naast 650 kalkoenen houdt Coolen 400 Landvarkens, die evenals de kalkoenen buiten rondscharrelen. Het houden van kalkoenen en de landvarkens en verkoop van vlees levert Coolen mooie bijverdiensten op. Zijn hoofdinkomen haalt de ondernemende Limburger uit zijn eigen bouwbedrijf, dat onder meer cellenbetonblokken verkoopt.

Vanwege de ophokplicht zaten zijn kalkoenen de laatste vijf weken voor de slacht, sinds vrijdag 23 oktober onder een overkapping achter een hek.

Zijn vader Henk Coolen (62) startte in 2003 met de rechtstreekse verkoop van kalkoenvlees. Hij runde kalkoenbroederij Coolen, die in 2016 werd overgenomen door Hendrix Genetics. „Vanwege de vogelgriep in 2003 was er geen afzet en stond de broederij een tijdje leeg. Mijn vader vroeg Paul Kelly, de eigenaar van fokbedrijf KellyBronze uit Engeland, 50 geslachte KellyBronze kalkoenen naar Nederland te sturen. Hij wilde die rechtstreeks vermarkten aan consumenten en slagers. Zo zijn we begonnen.” De afzet groeide de afgelopen jaren gestaag. Geert heeft er plezier in en startte de afgelopen jaren ook met de verkoop van kippen-, rund- varkens en lamsvlees via zijn website kalkoen.nl. Aangezien hij het leuk vindt om de dieren zelf te verzorgen, zette hij in juni zijn eerste 650 kalkoenkuikens op.

Zijn vader koos in 2003 bewust voor het exclusieve ras KellyBronze. „Van een reguliere kalkoenhaan heb je 8 kilogram vlees. Wanneer je die met kerst braadt, kun je daar met 25 mensen van eten. De meeste mensen eten met kerst met hun gezin met bijvoorbeeld zes mensen. Een KellyBronze kalkoen is kleiner dan een normale kalkoen en weegt maximaal 5 kilo”, legt Coolen uit. „Het vlees heeft bovendien een andere smaak. Daar heeft eigenaar Paul Kelly speciaal op gefokt. Met zijn kleine fokkerijbedrijf onderscheidt hij zich daarmee van beide grote kalkoen fokkerijorganisaties Hendrix Genetics en Aviagen.”

Om de smaak van zijn kalkoenen te verbeteren, voerde hij de laatste weken voor slacht speciaal voer voor de extra aanzet van vet. Zijn voerleverancier vond dit raar omdat ze dit bij standaard kalkoenenvoer nooit doen. „Vet geeft mijn kalkoenen extra smaak waardoor ik me onderscheid”, verklaart hij. In het voer voor de kalkoenen zit veel maïs. „In de reguliere kalkoenhouderij worden kalkoenen zo’n 18 tot 21 weken oud. De hennen worden zo’n 18 weken oud, de hanen zo’n 21 weken afhankelijk van de planning van de slachterij. Mijn KellyBronze kalkoenen groeien langzamer en worden 24 weken oud. Doordat ze ouder worden en ander voer krijgen voor extra vetaanzet is de smaak anders. Hiermee onderscheid ik mij”, verklaart Coolen.

Eind november slachtte Coolen in tweeënhalve dag al zijn 590 kalkoenen. Nadat de eerste week relatief veel kuikens stierven was de uitval zijn eerste ronde relatief hoog. Bij het slachten van zijn kalkoenen kreeg Coolen hulp van tien bekenden, waaronder zijn vader en zusje. De kalkoenen gingen daarna een paar weken de koelcel in om af te rijpen. De dagen voor kerst brengt Coolen de kalkoenen rechtstreeks naar ruim 400 consumenten en 40 slagers. Hierbij schakelt hij de hulp van studenten in.

Coolen investeerde in een stroomverdoofapparaat, een plukmachine en een koelcel om zelf te kunnen slachten. „Mijn vader had altijd al heel veel contact met Paul Kelly. Bij hem kon ik terecht voor vragen. Vervolgens heb ik uit Italië een stroomverdoofapparaat gekocht en een plukmachine uit Frankrijk en waxketel uit Polen.” Van steigerbuizen bouwde hij een slachtlijn en van een slager uit de buurt leende hij varkenshaken om de kalkoenen op te hangen.

Coolen verkoopt zijn KellyBronze kerstkalkoen voor 55 tot 200 euro per stuk, afhankelijk van het kilo gewicht. „Ik vraag 25,00 tot 18,50 euro per kilo. Die prijs heb ik ook echt nodig omdat ik niet onder de kostprijs ga werken. Wanneer je moet werken onder de kostprijs kun je beter stoppen.” Hij verkoopt zijn kalkoenen bewust alleen vlak voor kerst. „KellyBronze is een exclusief kalkoenras. Door de kalkoenen alleen vlak voor kerst te verkopen, blijft het ook exclusief waardoor de afzet op peil blijft. Indien ik de KellyBronze kalkoenen het hele jaar aanbiedt, is het niet meer bijzonder waardoor de afzet achteruit kan gaan.”

Coolen bedacht een eigen verpakking voor de kalkoenen. De dozen zijn gemaakt van gerecycled papier. Hij dacht goed na over de verpakking. „De verpakking moet er goed uitzien omdat uitstraling belangrijk is voor het succes van een product.” Coolen brengt alleen met kerst de kalkoenen zelf rond om aan klantenbinding te doen. Hierbij krijgt hij hulp van studenten. De rest van het jaar verstuurt hij kalkoenvlees en ander vlees per post in geïsoleerde dozen.

Coolen levert zijn kalkoenen aan ruim 40 slagers. Op het hoogtepunt leverde hij zijn kalkoenen aan ruim 60 slagers. Van een aantal slagers nam hij in goed overleg afscheid. „Een slager moet ruimte hebben in zijn winkel om de kalkoenen te vermarkten en ook voldoende aandacht schenken aan de promotie van het kalkoenvlees.”

„De vraag naar kalkoenvlees is momenteel erg goed. Niet alleen van onze exclusieve KellyBronze kalkoenen, ook van de vraag naar reguliere kalkoenen is goed.” Dat veel families dit jaar thuis kerst vieren is daarop van grote invloed, volgens Coolen.

Aangezien de afzet van zijn kalkoenen erg goed loopt, wil Coolen er volgend jaar 1.000 opzetten. „Ik wil de komende jaren graag groeien naar 2.000 kalkoenen omdat ik die waarschijnlijk ook goed kan vermarkten. Daarna vind ik het mooi geweest. Je moet ook een keer tevreden zijn met wat je hebt. Bovendien houd ik van afwisseling in mijn werk.” Indien Coolen niet al zijn kalkoenvlees direct naar slagers of restaurants kan vermarkten, kan het vlees altijd nog verwerkt worden in kipcorns.

De kalkoensector in Nederland kromp de afgelopen jaren sterk in. Voor de vogelgriep in 2003 kende Nederland nog zo’n 123 kalkoenhouders. Na de vogelgriep van 2003 stopte volgens Coolen ongeveer de helft van de kalkoenhouders met hun bedrijf en bleven er nog zo’n 60 over. Sommigen gingen vervroegd met pensioen, anderen gingen over op bijvoorbeeld vleeskuikens. In 2018 kende Nederland nog slechts 28 kalkoenhouders.

Coolen vindt het jammer dat de kalkoensector in Nederland niet veel aan promotie doet. Hij is er van overtuigd dat promotie loont waardoor de consumptie van kalkoenvlees stijgt. De consumptie van kalkoenvlees bedroeg in 1995 nog 2,7 kilo per hoofd van de bevolking. In 2006, 2007 en 2008 slonk dit respectievelijk tot 1,6, 1,5 en 1,3 kilo. Van de afgelopen jaren zijn geen cijfers bekend over het Productschap Pluimvee, die de cijfers bijhield, is verdwenen. Coolen schat in dat de consumptie zo rond de 1 kilo ligt. In Engeland, Duitsland en Frankrijk ligt de consumptie van kalkoenvlees veel hoger. In Engeland en Duitsland ligt deze rond de 5 kilo per jaar per persoon, schat Coolen.

De vleeskuikensector promoot kippenvlees goed volgens Coolen. „Iedereen kent de slogan ‘Kip het meest veelzijdige stukje vlees.’” De Limburger heeft veel contact met mensen uit de Engelse kalkoensector. „Engeland telt meer kalkoenhouders dan Nederland. Die betalen allemaal mee aan de promotie van kalkoenvlees. De Engelse kalkoensector reikt ieder jaar een geldprijs uit van aan de supermarkt die het kalkoenvlees het beste promoot. Iedere supermarkt wil die prijs graag winnen. Dus doen ze allemaal hun best om kalkoenvlees te promoten. In Nederlandse supermarkten ligt nauwelijks kalkoenvlees en wat er ligt, is voor de consumenten nauwelijks te vinden omdat het ergens onderin een schap ligt”, zegt hij. „De Nederlandse kalkoensector is nog maar klein. Maar stel dat alle veehouders in Nederland 1 procent van hun omzet afdragen voor promotie dan heb je een groot bedrag. Ik ben ervan overtuigd dat dit loont.”

Consumenten hebben volgens Coolen geen benul wat voedsel kost. „Een bepaald merk hondenvoer kost maar liefst 7 euro per kilo en bij sommige aanbieders zelf 8 euro per kilo. Bij Jumbo kosten kippenpoten 3,99 euro per kilo. In hondenvoer zit slachtafval maar consumenten kopen een merk hondenvoer wel omdat ze het beste willen voor hun hond en hun hond gewend is aan dat merk. Met behulp van promotie kunnen veehouders hun producten ook voor een hogere prijs vermarkten”, stelt Coolen.

Coolen verkoopt meer poot- en dijvlees van kippen dan filet via zijn website kalkoen.nl. Hij merkt dat de vraag naar filets wat afneemt en van dijvlees en poten juist toeneemt. „Ik denk dat ik de prijzen van poot- en dijvlees iets hoger maak en de prijs van filet iets lager om het beter te vermarkten.”

Coolen houdt sinds 2006 400 Landvarkens. Eerst had hij nog IKB, maar na een paar jaar stopte hij hiermee. „Ik heb IKB niet nodig, ook zonder IKB verkoop ik mijn varkensvlees wel”, zegt Coolen. „Voor mijn bouwbedrijf had ik één ordner administratie. Als ik bekijk hoeveel administratie ik moest bijhouden voor 400 varkens; een heel schap vol met ordners”, vergelijkt Coolen. Hij is het eens met veel collega-veehouders dat de wet- en regelgeving en bureaucratie veel te ver gaat in de Nederlandse veehouderij.

Coolen vertelt heel regelmatig zijn verhaal in de media, zowel regionale zoals 1 Limburg als landelijke zoals RTL Nieuws. „Ik werk daar altijd aan mee. Hierdoor wijs ik burgers op mijn website kalkoen.nl om kalkoen- of ander vlees te bestellen en krijg ik nieuwe klanten. Het mooi is dat veel klanten regelmatig terugkomen en vlees bij mij bestellen.” Hij raadt collega-veehouders ook aan om hun verhaal te vertellen inde media. Aangezien zijn bedrijf klein is, betaalt hij niet om te adverteren. „Gelukkig weet de media mij vaak genoeg te vinden, waardoor ik mijn verhaal kan doen.”

Lees de reportage met het ondernemersverhaal van Geert Coolen aanstaande dinsdag 22 december in de regionale agrarische vakbladen Stal & Akker, Vee & Gewas, Veldpost en Agraaf. Klik hier om een gratis proefnummer voor één van deze agrarische vakbladen aan te vragen en hier om abonnee te worden op één van deze vakbladen.

In de reportage over het kalkoenbedrijf van Geert Coolen in de regionale, agrarische vakbladen staat het thema werkplezier centraal. De redactie heeft besloten verhalen over werkplezier te schrijven in de speciale kersteditie van onze regionale, agrarische vakbladen. Steeds meer boeren klagen namelijk over een gebrek aan werkplezier vanwege de almaar toenemende wet- en regelgeving in Nederland of slechte marksituatie. De verhalen van boeren die vertellen wat hun werk leuk maakt, moeten onze lezers kracht geven zodat ze weer enthousiaster worden over hun bedrijf en met een goed gevoel het jaar uit gaan.

Tekst: Tom Schotman

Groeide op een vleeskuikenbedrijf in het Achterhoekse Vragender op. Schrijft sinds augustus 2013 voor Pluimveeweb.nl, vakblad Pluimveeweb, Pigbusiness.nl, vakblad Pig Business en de regionale agrarische vakbladen van Agrio.

Beeld: Susan Rexwinkel, Tom Schotman

Subcategorieën

Subcategorieën

Subcategorieën

Subcategorieën

Fotoserie: Coolen brengt zijn exclusieve kerstkalkoenen direct naar consument

Tekst: Tom Schotman

Praat mee

Nieuwsbrief

Fotoserie: Coolen brengt zijn exclusieve kerstkalkoenen direct naar consument

Tekst: Tom Schotman

Deel dit artikel

Praat mee

Nieuwsbrief