Column: De naakte waarheid
Hoe krom kan het allemaal zijn? Ik hoorde dat op internet te zien was hoe men in China omgaat met het ruimen van varkens vanwege de varkenspest. Ik heb die film gevonden en de beelden stonden daarna een paar dagen op mijn netvlies gebrand. Hier zijn geen woorden voor: rijen vrachtwagens met varkens die gelost worden voor een groot gat; de nog levende varkens worden gewoon met een shovel in het enorme gat geschoven. Vervolgens zie je het gekrioel van duizenden dieren over elkaar heen die een verstikkingsdood sterven. Let wel, dit zijn niet de middeleeuwen; dit gebeurt nu aan de nadere kant van de wereld in een land dat voor velen het land is van de ongekende mogelijkheden op allerlei gebied. Het land dat in de toekomst mondiaal wel eens zeer bepalend zou kunnen worden. Maar een spuitje of desnoods een kogel door de kop om een beroerde dood te besparen, is blijkbaar te veel gevraagd. Het toont aan wat een dierenleven in het land van de ongekende mogelijkheden voorstelt: helemaal niets dus.
Stuipen op het lijf
Wat later lees ik de koppen in De Telegraaf: ‘Stalguerilla op het platteland’ en ‘Boer vogelvrij’. Ook word ik naar aanleiding van een bijeenkomst in Amsterdam van dierenactivisten al gewaarschuwd dat hun acties zullen verharden. Dat inbraken, intimidatie, bedreigingen en sabotage de boeren de stuipen op het lijf zullen jagen en dat er aanwijzingen zijn dat ze op een bedrijf gericht actie gaan voeren. Dat alles laat ik op mij inwerken met die beelden vanuit China nog op mijn netvlies. Terwijl ik dondersgoed weet wat hier op een gemiddeld pluimvee- en/of varkensbedrijf gebeurt en hoe er met de dieren wordt omgegaan. Terwijl ik weet wat hier geoorloofd is en hoe strak hier de teugels zijn aangehaald als het gaat om regelgeving betreffende milieu en dierenwelzijn.
Stelletje malloten
En op dat moment voel ik mij gemangeld tussen de situatie hier in Nederland en de realiteit in China. Gemangeld tussen de situatie hier in ons land waar een stelletje malloten vindt dat wat in hun ogen dierenleed is een vrijgeleide geeft voor hun acties, en de realiteit van wat er op dit moment aan de andere kant van de wereld gebeurt en waarover je niets maar dan ook helemaal niets hoort. Dit gevoel van disbalans kreeg ik ook maandag: Als in Boxtel een inval is door meer dan honderd extremisten bij een gewoon goed varkensbedrijf dat voldoet aan alle eisen des tijds. Wanneer die gekken als een kip zonder kop alles op stelten zetten in afdelingen waar normaal serene rust heerst en dan ook nog durven praten over gestreste dieren. Als ze ook nog de ruimte krijgen om eisen te stellen en er onderhandelingen worden gestart. Wanneer ze dan ook nog eten en drinken krijgen aangereikt en ze alle ruimte krijgen om de media te bereiken; onvoorstelbaar. Politie en ME hebben uiteindelijk de stallen ontruimd en hebben vervolgens de activisten die zich konden legitimeren gewoon laten lopen.
Koren op de molen
Dit is echt Nederland op zijn smalst. Ja, nu barst de kritiek los van alle kanten: ontoelaatbaar, onacceptabel et cetera; de superlatieven vliegen in het rond. Maar het kwaad is al geschied en de dierenactivisten hebben een enorm podium gehaald en ze geven gewoon aan dat ze het zo weer gaan doen. Was het niet Esther Ouwehand van de Partij voor de Dieren die eerder al geroepen had dat dit soort acties gerechtvaardigd zijn en zelfs applaus vraagt voor de ‘moedige helden’ die de beelden maken op de bedrijven? Koren op de molen voor deze activisten en dit geeft direct aan hoe de lijnen eigenlijk lopen; dat het eigenlijk één grote familie is. Deze ‘familie’ geeft zichzelf bepaalde rechten maar hoe zit het eigenlijk met onze rechten? Welk rechten had deze varkenshouder in Boxtel om zijn bedrijf te beschermen, te verdedigen?
Gewoon pech gehad?
Wat was er gebeurd als de Boxtelse varkenshouder ze - na eerst vriendelijk verzocht te hebben zijn bedrijf te verlaten - zelf de schuur uitgeslagen had? Wat was er gebeurd als de hond er al een paar toegetakeld had toen ze zijn erf betraden? Welnu, dan kom je in een doolhof van regelgeving terecht; een doolhof dat volledig haaks staat op de ruimte die dit soort activisten krijgt en precies daarom voelen ze zich zo sterk. Daarnaast hebben ze zoals wij hier in de Achterhoek zeggen ‘geen nagel om hun kont te krabben’ en valt er gewoon niets te halen als mocht blijken dat er financiële schade ontstaat. Maar wie betaalt de schade dan? Of heeft deze varkenshouder gewoon pech gehad? Dat zal toch niet zo gebeuren? We leven hier toch niet in China waar schijnbaar alles mogelijk is en waar een dier nog minder is als niets.
