Wetenschapper pleit voor terugkeer diermeel in veevoer

Momenteel verbiedt de EU de verwerking van bijvoorbeeld varkensresten en pluimveeresten in veevoer. Dat betitelt de EU sinds 2002 als kannibalisme: dieren mogen geen soortgenoten eten. Aanhangers van kringlooplandbouw willen echter graag alle dierresten verwerken in veevoer om zoveel mogelijk dierlijke eiwitten te benutten. Maar dat is niet altijd mogelijk.

Herkauwers

Vanwege de gekkekoeienziekte mag sinds 2001 het slachtafval van runderen niet in veevoer verwerkt worden. De prionen moeten niet in de menselijke voedselketen terecht komen. Ook de verwerking van reststromen van andere landbouwhuisdieren is aan banden gelegd. Daarbij gaat het om vleesresten, huid en botten die veel waardevolle eiwitten bevatten. „Het gebruik van resten van herkauwers in veevoer is en blijft strikt verboden” zegt Rikilt-wetenschapper Leo van Raamsdonk in een artikel in Resource Wageningen UR. „Er is geen draagvlak voor versoepeling, want je wilt niet terug naar 180.000 gekke koeien zoals we hadden in 2000.” Rikilt is het Nederlandse instituut voor voedselveiligheid.

Voedselwebs

In het artikel pleit Van Raamsdonk voor voedselwebs, waarbij slachtafval van varkens bijvoorbeeld wordt verwerkt in kippenvoer. „Op dit moment mag diermeel van varkens en pluimvee in petfood en visvoer worden verwerkt. De nieuwe EU-regels kunnen gevolgen hebben voor het ontwerp van de nieuwe kringlooplandbouw”, denkt Van Raamsdonk. „Je hebt productieketen A (varkens) van dierlijke eiwitten, die restproducten produceert. Die moet je afzetten in productieketen B (pluimvee), terwijl je de restproducten van B afzet naar keten A of C (visteelt). Je gaat voedselwebs maken, waarbij de afvalproducten via een arsenaal van verschillende verwerkingsmethoden heen en weer gaan. Ook bij allerlei andere bijproducten kunnen deze dwarsverbanden leiden tot foodwebs.”

Wetgeving

De EU zou er goed aan doen om een nieuwe wet te formuleren waarin circulaire landbouw beter verwerkt wordt. Hierover zegt Van Raamsdonk: „De strikte regelgeving uit 2001 is nog van kracht, maar gaandeweg zijn er zo’n zestig amendementen aangenomen om de regels te versoepelen, waarbij uitzondering op uitzondering is gestapeld. Het is een pakket van 500 pagina’s, het is heel ingewikkeld. Bovendien is de handhaving van de wet daardoor lastig. De EU zou er goed aan doen om een nieuwe wet te formuleren waarin circulaire landbouw beter verwerkt wordt.”