Column: De toekomst van de Brabantse veehouderij
De andere bestuurders willen gedeputeerde Van Hout zijn dubbele agenda niet zien en men doet net of men werkelijk verder wil met Agro en Food. Daar hebben ze in Den Bosch de mond van vol maar de helft van deze sector (de Agro-kant) is niet interessant genoeg. In Nederland polderen we normaal gesproken door tot dat we een ons wegen, want er zou maar eens een burger of plantje last hebben van een besluit. Nu moet het ineens op de Chinese manier. Wij beslissen en de rest zoekt het maar uit. Jammer dat dat dan gebeurt op het niveau van de provincie, een bestuurslaag die nauwelijks wat te zeggen heeft. Den Haag zet namelijk de lijnen uit en in de gemeentes wordt dat beleid uitgevoerd (of juist niet door ellenlange procedures en NIMBY- gedrag).
Gedachtenkronkels
Enkele rare kronkels in de gedachten van de politici in Den Bosch:
Er is voldoende wetenschappelijk bewijs om ernstig te twijfelen aan het ammoniak-beleid. Normaal halen we bij twijfel niet in.
Een ondernemer die door wil, moet een andere ondernemer die toevallig dezelfde dieren houdt in hetzelfde gebied uitkopen. Dat hoeft een bedrijf met supermarkten toch ook niet?
De stikstofruimte die de boeren nu inleveren, wordt meteen ingenomen door de overige industrie. Weg milieuwinst!
De ontwikkelruimte die de overige industrie krijgt, leidt (hopelijk) tot groei van banen en economie. Maar wat is per saldo de winst als we de agrarische sector afbreken?
De markt doet zijn werk wel en boerenbedrijven blijven ontwikkelen. Waarom dat proces verstoren met mogelijk desastreuze gevolgen?
Gesloten gelederen
De politici in de gedeputeerde staten van Brabant (zowel links als rechts) willen naar deze argumenten niet luisteren. Er is ze veel aan gelegen de gelederen gesloten te houden. Waarom willen ze niet luiteren? Het is een hels karwei om met ze in gesprek te komen. En de gesprekken die we hebben gehad, hebben nog geen effect gehad. Verder lijkt het er op dat informatie zeer selectief wordt gedeeld. Ik heb dat eerder al liegen genoemd en daar sta ik nog steeds achter. Wat kunnen we nog doen?
Laat je horen bij de politiek en kom inspreken op de Statendag van 23 juni.
Ga de straat op of die iets ludieks als de sleutelactie die boeren in Laarbeek.
Zoek contatct met de media.
Stap naar de rechter omdat je onevenredig hard wordt getroffen.
Hopelijk helpen onze acties of kunnen we rekenen op de consequentheid van de politiek: over een paar jaar veranderen ze de koers toch weer (de goede kant op?).
