Column: Vlees ???

Ik heb mijn hele leven al met vee gewerkt; alle soorten, volledig in de wetenschap dat ze allemaal na een productief leven onvrijwillig aan hun einde zullen komen en vervolgens in een bepaalde vorm ergens op een bord belanden. Nu durf ik mij een fervent dierenliefhebber te noemen - met voor de n wat meer sympathie dan voor de ander - en daarnaast een evident vleeseter. In die hoedanigheid - nog los van het feit dat het economische consequenties heeft - stoort ik mij behoorlijk moet ik zeggen aan wat er zich met name de laatste weken afspeelt als het over vlees gaat.

Week zonder vlees

De statements over vlees vliegen ons om de oren: minder vlees eten is gezond, minder vlees eten draagt bij aan een beter milieu, minder vlees eten draagt bij aan het dierenwelzijn en ga zo maar door. Er wordt van alles bij gesleept; van de paardenvleesaffaire van 2013 tot en met de recente stalbranden. We zien en horen bijna dagelijks de adviezen om de genoemde doelen te realiseren door een paar dagen in de week geen vlees te eten, gedeeltelijk vegetarisch of liever helemaal vegetarisch te worden, of nog een stap verder naar veganist.

We zagen de Nationale Week Zonder Vlees, overheidsrestaurants die bepalen dat vegetarisch de standaard wordt, het door staatssecretaris Blokhuis gepresenteerde Nationaal Preventieakkoord (ook bekritiseerd als Nationaal Betuttelingsakkoord waarin ook 20 procent minder vlees geadviseerd word) en Albert Heijn met zijn kersteditie van Allerhande waarin veel minder recepten zijn opgenomen met vlees. Kortom: het kan niet op met de statements.

Grootste boosdoener

Er lijkt sprake van een onvoorstelbare hype. Eerst moest het allemaal biologisch zijn wat zonder slag of stoot verbonden werd en wordt met gezond; een logica die nergens op slaat - in veel gevallen is zelfs het tegendeel het geval - maar het is wel een eigen leven gaan leiden.

Nu is vlees het item in alle toonaarden waarbij de nuances aan de kant geschoven worden; zeker door vegetaris en veganisten.Wat blijkt: het gaat eigenlijk alleen om rood vlees en - erger nog - bewerkt (veelal varkens)vlees dat, als het om darmkanker gaat, de grootste boosdoener blijkt te zijn; althans dat wordt gesuggereerd. Er lijkt een verband te zijn maar een degelijk bewijs ontbreekt gewoon.

Taboes verdwenen

Maar wat nu te doen met het halen van de klimaatdoeleinden; hier staan welzijn en klimaatdoeleinden lijnrecht tegenover elkaar. Alles wat buiten loopt of rechtstreeks in contact komt met buitenlucht is slecht voor het milieu zegt men. Maar praten we nu alleen over de dieren die het biefstukje en het karbonaadje produceren of ook over de dieren die ervoor zorgen dat we een glas melk en een gekookt eitje bij het ontbijt kunnen krijgen? Met de eieren wordt het sowieso een probleem want wat niemand voor mogelijk had gehouden: het ei wordt nu zelfs geadviseerd als een mogelijke vleesvervanger. Wie had dat twintig jaar geleden gedacht? Alle taboes zijn verdwenen; hoeveel geld zou dat gekost hebben? Maar als we dan wel het ei willen hebben en de melk; wat doen we dan met de kip en de koe?

Naar binnen of naar buiten; tenminste als we ervan uitgaan dat we nog wel weg weten met het vlees ervan en accepteren dat ze minder goed zouden zijn voor het klimaat. Dat gezegd hebbende kan ik alleen maar concluderen dat dan de koeien binnen moeten blijven - in sommige Natura 2000-gebieden hadden we toch al een vergunning moeten zien te krijgen om ze erhaupt al naar buiten te mogen doen. Varkens en zeker scharrelvarkens komen dan al helemaal in een kwaad daglicht staan. Biologische of Freiland-kippen met of zonder ster; allemaal naar binnen en die eieren worden dus weer gewoon scharreleieren en laten die nu weer net op het punt staan in de ban gedaan te worden omdat ze niet voldoen aan bepaalde welzijnseisen.

Besodemieterd

Het is een gebed zonder einde geworden, zoals zo vaak. Laat ik het ei er nog maar eens bij pakken. Hoe verschrikkelijk zijn we niet op het verkeerde been gezet. Zijn we gewoon besodemieterd of hebben we nu informatie die we eerst niet hadden? Hoe zwaar wordt iets opgeblazen en aangedikt door de media? Niets ontziend proberen ze vaak te scoren. Maar wanneer is het alleen maar een aanname?

En wanneer zijn het keiharde cijfers gebaseerd op onderzoek of wordt er alleen maar geprobeerd voordeel te halen uit het scheppen van een bepaald beeld. Het is wel appels met peren vergelijken maar frappant voorbeeld daarvan vind ik de recente constatering dat het aantal ijsberen helemaal niet dramatisch gedaald is - zelfs wat stijgende is - maar hoe is het ons gepresenteerd?Hoeveel kindertjes zijn hier niet mee op pad gestuurd om geld op te halen voor het goede doel?

Verkeerde been

Wat ik bedoel is - om even bij het vlees te blijven - wanneer durf je iets serieus te nemen, je leven er naar aan te passen? Welke criteria wil je ingevuld zien alvorens je er iets mee doet? Hoe loop je zo weinig mogelijk risico zodat je later niet hoeft te constateren dat je je toch weer te veel hebt laten bevloeden door berichten in de media - veelal gebaseerd op aannames - waardoor je op het verkeerde been bent gezet. In deze tijd een haast onmogelijke taak en ik stel voor als je er niet uitkomt met alle informatie, het aloude met mate te hanteren. Klinkt wel een beetje ouderwets.