Kwart kippenborstvlees van buiten EU
De belangrijkste leveranciers zijn Brazili Thailand en in toenemende mate ook Oekrae. Als het van de sector afhangt, dan komt er een verplichte vermelding van de herkomst: EU of non-EU. In dat laatste geval zou het etiket ook het land van productie moeten vermelden.
Concurrentie
In de derde week van september kwamen vertegenwoordigers van de pluimveeslachthuizen bijeen in Helsinki (Finland) voor de jaarvergadering van beroepsvereniging a.v.e.c. Voorzitter Paul Lopez stelde er hetjaarverslagvoor, en vestigde vooral de aandacht op de concurrentie die de sector ervaart vanuit het buitenland. Het is lastig opboksen tegen de pluimveeketens in het buitenland omdat de eisen inzake voedselveiligheid, dierenwelzijn en milieubescherming erg streng zijn in Europa. Dat werkt kostprijsverhogend. Daarom vreest de Europese pluimvee-industrie voor de handelsgesprekken met het Zuid-Amerikaanse blok Mercosur (Brazili Argentini Uruguay, Paraguay en Venezuela)
Negatieve waarde
Nu komt al een kwart van het kippenborstvlees uit het buitenland, en loopt de totale EU-import van pluimveevlees op tot 900.000 ton op jaarbasis. Tweede vaststelling is dat de handelsbalans ondanks dat hoge importcijfer positief is in volume maar in waarde is hij negatief. De gemiddelde prijs van een kilo exportkip (1,35 euro) is veel lager dan de prijs die voor import (2,53 euro) betaald wordt. In Europa zouden we ons meer moeten richten op producten met een hoge toegevoegde waarde, aldus Lopez. Nu zijn het de 'minderwaardige' delen van een kip, die de Europese consument minder graag lust dan kipfilet, die uitgevoerd worden naar derde landen.
Strengere controle import noodzakelijk
Het vleesschandaal in Brazili waarbij rottend vlees chemisch opgesmukt werd en in de voedselketen belandde, toont volgens de pluimveesector aan dat Europa strenger moet controleren op import van kip. Aan de consument moet je kunnen garanderen dat ingevoerd kippenvlees aan dezelfde hoge standaarden voldoet als Europees product, benadrukt de a.v.e.c.-voorzitter. Omdat de eisen in de praktijk nooit identiek zullen zijn, ijveren de pluimveeslachthuizen voor een herkomstlabel. Het etiket op alle (verwerkte) producten waarin 25 procent of meer kip zit, zou EU of non-EU kunnen vermelden. Is het buitenlandse kip, dan kan er het precieze land van herkomst aan toegevoegd worden."
