Column: Piet Hunse: Een leven lang leren

Op de meeste pluimveebedrijven hebben we te maken met een verscheidenheid aan bezoekers. In de eerste plaats vaak onze gezinsleden, waarvan er misschien wel een aantal meewerken. Daarnaast misschien wel personeel en natuurlijk de bezoekende mensen, de zogenaamde vertegenwoordigers. In vooral de laatste groep is een brede verscheidenheid.

Zo maakten wij onlangs mee dat een vertegenwoordiger bij ons binnenstapte, mij keurig een hand gaf, maar niet door had hoe belangrijk het is dat ook bij de vrouw des huizes te doen. Beste vertegenwoordigers of vertegenwoordigsters, dit is wel n van de grote foute binnenkomers. Ik benoem nog maar eens hoe belangrijk een binnenkomst is. Voor deze vertegenwoordiger was het meteen de laatste binnenkomst.

Kennis en vaardigheden

Wat ook veel gemengde gevoelens oproept, zijn de kennis en vaardigheden die sommigen ruimschoots hebben, maar anderen soms (en laat ik het bescheiden zeggen) iets minder. En het is vooral die laatste groep die volgens mij toeneemt. Dat is niet alleen een probleem in de pluimveehouderij. Onlangs las ik hoe moeilijk het in de varkenshouderij is om goed personeel te vinden.

Trek ik het nog breder: tijdens de verkiezingscampagne mocht ik mee met een werkbezoek georganiseerd door mensen van een gemeentelijke fractie. We waren op bezoek bij een groep mensen die werkzaam waren in het midden- en kleinbedrijf en ook daar hoorden wij hoe moeilijk het is om goede mensen te vinden. Ik weet niet hoe u het ervaart, maar ik kom dat nogal eens tegen. Het is ook bij ons in de branche kennelijk moeilijk om de juiste mensen op de juiste plaats te krijgen.

Op onze pluimveeclub nodigen wij bijna nooit meer sprekers uit. Om de eenvoudige reden, dat wij als groep elkaar meer kunnen vertellen dan de mensen die wij zouden willen uitnodigen. Dat heeft natuurlijk ook alles te maken met het onderwijs in ons land en onze sector.

Blijven leren

Breed gezien hebben we bijna voor ieder vak een opleiding en als mensen dan klaar zijn met die opleiding, moeten ze het vak eigenlijk nog leren. Immers je leert iets door het te doen en aan het doen moet een goede motivatie ten grondslag liggen.

Zo zijn wij als pluimveeclub nog een keer wezen kijken bij de ronddeelstal in Barneveld en hebben ons daar laten bijpraten door iemand van Wageningen UR over voeding in de pluimveehouderij. Goed om te horen hoe een onafhankelijk iemand veel kan zeggen over voeding en welzijn.

Wat ik maar wil zeggen: soms is kennis niet direct in huis, maar een probleem is op te lossen door het bespreekbaar te maken en soms kost dat reistijd.