Column: Piet Hunse: Niet bij de les

Het kan bijna niemand ontgaan: we bereiden ons voor op de gemeentelijke verkiezingen. Boeren, landbouwgrond, bermen en schuren, worden behangen om de kiezer te bewegen naar de stembus te gaan en er is via internet een scala aan mogelijkheden om een stemwijzer te gebruiken om te kijken welk gedachtegoed van welke partij bij je past.

Ik weet niet in hoeverre u zich interesseert in politiek, maar ik hoop dat het u bezig houdt. En daar bedoel ik niet mee dat u gaat stemmen, omdat dat nu eenmaal zo hoort of dat u zich laat leiden door alleen maar te kijken welke partij belooft de grootste bouwblokken uit te geven.

Ruimte voor agrarische bedrijven

Natuurlijk is het voor ons als pluimveehouders van belang dat er mensen in de gemeenteraad komen, die weten hoe een agrarisch bedrijf in elkaar steek en daar ruimte voor willen geven.

Daarnaast is het ook goed dat we onze democratie koesteren en wat we vroeger al hebben geleerd, dat deze democratie is get op onze rechtstaat. Nu had ik vroeger nogal eens de slechte eigenschap niet echt bij de les te zijn; in gedachten was ik alweer thuis aan het werk.

Tot groot verdriet en soms boosheid van mijn ouders. Immers geen mooier leven dan het leven na schooltijd. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken, dat veel klasgenoten van de toen op de middelbare landbouwschool daar net zo over dachten.

Meedenken over leefbaarheid

Hoe zit dat nu? Zijn wij als pluimveehouders nu wel bij de les of vinden wij nog steeds dat er maar n ding belangrijk is en dat is ons bedrijf? Stemmen we alleen op die partij, omdat die vindt dat bedrijven groter moeten groeien en de rest van de samenleving zich daar maar bij neer moet leggen?

Ik zeg niet dat daar iets mis mee is, maar hoe zou het zijn als wij als pluimveehouders ook mee gaan denken over leefbaarheid op het platteland hoe gaan wij om met onderwijs in krimpgebieden?

Hoe geven wij onze ouderen een fatsoenlijke leefomgeving in een gebied waar steeds minder mensen komen? En hoe gaan wij om met mensen die aan de rand van de samenleving staan en in vervelende situaties terecht zijn gekomen zonder dat ze daar zelf om hebben gevraagd?

Zou het zo kunnen zijn dat wanneer wij als pluimveehouders ons om die mensen bekommeren, zij dat ook om ons gaan doen? Dan hoeven wij ons gelijk voor een bestemmingsplan misschien niet bij een rechter te halen, maar zaaien wij respect en begrip voor ons als ondernemers. Immers wat je zaait, oogst je!