Vlaamse vleeskuikenhouders Haesen en Thijs zien weinig in overstap op conceptkip

„We strooien onze stallen al enkele jaren in met turf en merken dat het strooisel daardoor droger blijft tijdens de ronde”, zegt Haesen. Ze hecht bovendien veel belang aan hygiëne. Behalve de dierenarts en hunzelf komt er niemand in de stallen.

Sofie Haesen (28) en haar man Martijn Thijs (28) houden 83.500 vleeskuikens op hun bedrijf in Tielt-Wingene, in de Vlaamse provincie Vlaams-Brabant in het noorden van Vlaanderen. Toen ze veertien jaar was, wist Haesen al ze al dat ze boerin wilde worden. Ze leerde de kneepjes van het vak van haar vader Jean-Paul, die zelf vleeskuikenhouder en varkenshouders is.

Naast de 83.500 vleeskuikens in drie stallen op hun locatie in Tielt-Winge kocht het stel enkele jaren geleden een gesloten varkensbedrijf in het nabijgelegen Kersbeek-Miskom in de gemeente Kortenaken. Op het gesloten varkensbedrijf houden ze 340 zeugen en bijbehorende vleesvarkens. „We willen echt met ons tweeën een volwaardig gezinsinkomen halen uit de landbouw. Dan moest er nog iets bij. Tijdens een ronde valt het werk bij de vleeskuikens mee”, zegt Martijn Thijs.

Hygiëne

Ze hechten veel waarde aan hygiëne op hun vleeskuikenbedrijf. „De dierenarts komt elke ronde een viertal keer langs om de diergezondheid mee op te volgen, maar voor de rest komt er buiten wijzelf liever niemand in de stal”, zegt Haesen.

Een ronde bij de vleeskuikens duurt inclusief reinigen en leegstand zeven weken. Bij hun zeugen werken ze met een vierwekensysteem. Dat zorgt ervoor dat de arbeidspieken wel eens samenvallen. „Mijn zus heeft samen met haar man het ouderlijk bedrijf overgenomen. We helpen elkaar en ook de ouders springen bij waar nodig. Eigenlijk zijn we een echt familiebedrijf”, vertelt Haesen.

De nieuwste vleeskuikenstal staat er sinds 2012. Maar een landbouwbedrijf is nooit af. „In de oude stallen zijn de TL-lampen vervangen door leds, maar in de stal uit 2012 is de bestaande TL-verlichting nog te goed om al af te breken”, zo klinkt het. Alle stallen zijn wel uitgerust met een warmtewisselaar, waardoor de hele site emissiearm is. Voorverwarmde binnenkomende lucht bevat immers relatief gezien minder vocht, waardoor deze meer vocht kan opnemen in de stal. Daardoor is het strooisel in de stal droger, wat de vorming van ammoniak en geur tegengaat.

Geurkader

Hoewel ammoniak/stikstof overal hoog op de agenda staat, vreest Martijn het zogeheten geurkader nog meer. „Het geurkader zoals het nu voorligt, is zo streng dat het onrealistisch is om te verwachten dat de sector hier ooit volledig aan zal kunnen voldoen. Geur is bovendien subjectief. Laatst kregen we bezoek van de inspectie na een klacht over geur, terwijl de stallen leeg waren. Op papier is dan maar genoteerd dat het probleem bij een open gracht wat verderop lag. Terugkoppeling naar de indieners van de klacht gebeurt niet, en dat vind ik jammer.” Het echtpaar strooit hun stallen nu al enkele jaren in met turf omdat het strooisel daardoor droger blijft tijdens de ronde.

Haesen en Thijs blijven er ondanks alle bedreigingen rotsvast van overtuigd dat er een toekomst is voor Vlaamse vleeskuikenhouderij. „De vleespluimveesector kan op een goedkope manier veel vlees produceren op heel korte termijn. De efficiëntie is erg hoog: je kan het bijna niet ecologischer doen. En dat aan dierenwelzijnsnormen die hoger liggen dan in landen zoals Oekraïne waaruit er wordt geïmporteerd. Handelsakkoorden worden hoog boven ons hoofd beslist, maar als er vlees uit landen kan worden overgebracht waar dierenwelzijn minder nauw wordt genomen dan bij ons, is dat oneerlijke concurrentie”, vindt Thijs.

Niet over op conceptkip

Voorlopig voelen Haesen en Thijs er weinig voor om in te stappen in labels voor niches die bijvoorbeeld inzetten op nog meer dierenwelzijn. „Er is een goede vraag naar het vlees dat wij produceren. Als de markt het anders wil, zullen de meerkosten moeten worden vergoed of het verhaal stopt. Grotere herinrichtingen vragen sowieso een vergunning. En zolang het vergunningenkader op slot zit, is het weinig motiverend om met andere concepten aan de slag te gaan als het alleen maar leidt tot veel gezeik in de vergunningsaanvraag”, vindt Thijs.

Wel investeerden ze in een opslagloods en zonnepanelen, waar binnenkort nog een batterij-installatie bijkomt. „Door deze investeringen maken we van de energiekost meer een vaste kost dan een onvoorspelbare variabele kost. Ook dat zijn stappen vooruit”, argumenteert Thijs. In de onderstaande video van de Vlaamse belangenbehartiger Boerenbond vertelt Sofie Haesen meer over hun bedrijf.